دوپامین یک ناقل عصبی است که نقش‌های حیاتی در سیستم‌های مغز برای کنترل تحریکات، یادگیری، توجه، و لذت را ایفا می‌کند. این ماده شیمیایی به تنظیم حرکات و پاسخ‌های هیجانی کمک می‌کند و در فرایندهای مختلف نظیر انگیزش و پاداش، تنظیم خلق و خو، خواب و یادگیری دخیل است. سطوح نامتعادل دوپامین می‌تواند به اختلالاتی مانند پارکینسون و اسکیزوفرنی منجر شود، که در آنها کمبود یا بیش فعالی دوپامین به ترتیب نقش دارند. این مولکول، که در مسیرهای مختلف مغزی تولید می‌شود، به عنوان یکی از اصلی‌ترین عوامل در نظام‌های مغزی مرتبط با پاداش و لذت شناخته شده است و در تحقیقات نوروساینس به عنوان یک موضوع مهم مطرح است.