اثر نورافکن چطور ما را دچار خطای پنداشت می کند؟


اثر نورافکن چیست؟ آیا روی ما نورافکن وجود دارد؟ تابحال چند بار برای شما پیش آمده که حس کرده اید به خاطر نقصی موقت، در مرکز توجه دیگران هستید و همه توجه آن نقص شده اند؟ مثلا در یک مهمانی متوجه شدید جورابتان سوراخ است. تمام مدتی که در مهمانی هستید به جای لذت بردن از حضور در جمع حاضرین، تمام فکر شما معطوف به جورابتان است که نکند موقعیتی پیش بیاید که مجبور شوید حرکتی انجام دهید که این معضل بزرگ پدیدار بشود. یا در نظر بگیرید یک روز در راه رفتن به محل کار اتفاقی لباستان لک می شود.

 

اثر نور افکن چیست؟

مغز اکثر افراد به طرز عجیبی احساس می کند در معرض تماشا و توجه دیگران هستیم. به این احساس اثر نورافکن (spotlight effectمی گویند. بر طبق این اثر ما حس میکنیم چون در مرکز دنیای خودمان هستیم پس در دنیای دیگران هم همین وضعیت صادق است و همیشه نگران تاثیری هستیم که بر دیگران خواهیم گذاشت. این وضعیت در مورد ناراحتی ها، خوشحالی ها، احساسات، ترس ها و اضطراب های ما نیز حاکم است و ما به همان نسبت که در خود احساسی را در درجه اعلای خود حس می کنیم انتظار داریم احساسات ما برای دیگران هم به همان اندازه در معرض توجه باشند.

این اثر می تواند برای برخی افراد مانعی برای ارتباط برقرار کردن و رسیدگی به مشکلاتشان باشد. به عنوان مثال، فردی که از ترس اینکه دیگران او را ناراحت ببینند، نمی تواند احساساتش را با دیگران به اشتراک بگذارد و به دنبال حل مشکلاتش نمی رود.

این مطلب را هم بخوانید:  کالاهای موقعیتی چه هستند و چه نقشی در زندگی ما ایفا می کنند؟

همچنین، در برخی موارد، این اثر ممکن است باعث شود که فرد به جای پیدا کردن راه حل های موثر برای مشکلاتش، به دنبال راه حل هایی بگردد که ممکن است برای خودش و دیگران مضر باشد. به عنوان مثال، فردی که از افسردگی رنج می برد و به جای مراجعه به متخصصین، به دنبال راه حل هایی بگردد که ممکن است برای سلامتی او مضر باشد.

این حالت منجر به خطای شفافیت خواهد شد. خطای شفافیت به این معنی است که ما در فرض اینکه دیگران نیز همان احساسات را در مورد ما دارند، عمل می کنیم. مثلا فرض کنید در یک مصاحبه کاری شرکت می کنید و بعد از مصاحبه خود فکر می کنید تمام اعضای کمیته انتخاب، ناراحتی شما را متوجه شده اند. در واقع این فرضیه نادرست است و ممکن است هیچ کدام از اعضای کمیته هیچگونه ناراحتی یا نگرانی در مورد شما نداشته باشند. این خطای شفافیت است که ما را باعث می شود عملکردمان را بر اساس فرضیات نادرستی که از تاثیر ما بر دیگران داریم، تنظیم کنیم.

راهکارهایی برای کاهش تاثیر این خطای شفافیت در زندگی هستند. یکی از این راهکارها پذیرفتن این است که دیگران نه تنها به خاطر مشکلات و نقص های موقت ما بلکه به خاطر کلیت شخصیت و عملکرد ما هم ما را ارزیابی می کنند. بنابراین، در واقعیت نه تنها احساسات و نقص های ما برای دیگران مهم نیستند بلکه باید به کلیت شخصیت و عملکردمان توجه کنیم. همچنین، می توانیم با ارتقاء خودآگاهی و توانایی های شخصی خود، از خطای شفافیت کمتر رنج ببریم. به عنوان مثال، می توانیم در سخنرانی ها و مذاکرات، از لحن صدای خود و بیان واضح تر و دقیق تر استفاده کنیم تا احتمال ابهام و سوءتفاهم کاهش یابد. همچنین، می توانیم از تفکر مثبت و بهبود یافته استفاده کنیم و به جای تمرکز بر اشتباهات و نقص های خود، بر روی قابلیت های و توانایی های خود تمرکز کنیم.

این مطلب را هم بخوانید:  چرا داشتن عزت نفس بالا مهم است؟

توهم شفافیت چیست؟

توهم شفافیت ( illusion of transparency ) یک سوگیری شناختی است که در آن فرد احساس می کند دیگران بیش از اندازه به حالات او واقف هستند و افکار او توسط دیگران به راحتی قابل دستیابی است. به عنوان مثال شما برای ارایه کنفرانس برای دیگر همکلاسی ها دچار اضطراب شده اید. فکر می کنید همه همکلاسی های شما متوجه این اضطراب شما شده اند، این حالت شما را دچار اضطراب بیشتر و نمود عملی رفتار مضطربانه می کند. پس اثر نورافکن و توهم شفافیت به دنبال هم باعث ایجاد رفتاری خواهد شد که بطور مستقیم روی عزت نفس (self esteem) و اعتماد بنفس (self confidence) تاثیر خواهد گذاشت.
در توهم شفافیت فرد آگاهی و احاطه دیگران بر افکارش را بسیار بیش از حد محاسبه می کند و احساس می کند افکار او بطور شفاف در معرض دید و قضاوت دیگران است.

رهایی از اثر نورافکن

حال که دانستیم اثر نورافکن و توهم شفافیت چیست بهتر است نسبت به بازبینی در رفتار خود دست بزنیم. درک و آگاهی نسبت به این مسئله که آنقدر که فکر می کردیم در دنیای دیگران نقش اول را در اختیار نداریم شاید باز سنگینی را از روی دوش ما بردارد. همچنین اگر بدانیم دیگران در دنیای خودشان دچار همین خطاپنداشت هستند نیز رفتار ما با دیگران را اصلاح خواهد کرد.

برای رسیدن به این باور بهتر است چند روزی تمرین کنیم و نور افکن را از روی خودمان به روی بقیه افراد بریم تا ببینیم آیا تا بحال خصوصیات ظاهری دیگران آنقدر که باید تاثیرگذار باشد، جایگاهی در ذهن ما داشته است؟همچنین بهتر است در مواجهه با یک موقعیت، اولین فکر ما این باشد که احتمالاً دیگران نیز می‌توانند با چنین مسئله‌ای مواجه شوند و این موضوع نشان دهنده عدم انحصار بودن مسئله در دنیای ماست. بدون شک، این تمرین نیازمند صبر و پشتکار است اما با تمرین و تمرکز می‌توانیم این رفتار نادرست را بهبود ببخشیم و در روابطمان با دیگران، بیشتر به خودمان و دیگران احترام بگذاریم.

این مطلب را هم بخوانید:  چگونه مغزتان، شما را فریب می دهد؟
  • بهم ریختگی ظاهر همکارمان تا بحال چقدر در ذهن ما حک شده؟
  • لکنت زبان دوستمان چقدر از فکر ما را اشغال کرده؟
  • مدل موی معمولی همسایه مان چه مقدار از ذهن ما را اشغال کرده؟
  • خط اتوی معاون شرکت در زندگی من چه جایگاهی به خودش اختصاص داده؟
  • تیشرت همکلاسی من چند دقیقه از روز من را به خودش اختصاص داده؟
شاید توجه بیشتر به این موارد خیال ما را راحت کند که نورافکنی وجود ندارد و بارسنگین این وهم از روی دوش ما برداشته شود.
سید مسعود علوی پور

۱ Comment

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *